|
بوــے فـَـــراموشے گرفتــہ اَґَ
رَنگــــِ تَنـــ ـهایـــ‗__‗ــــ__‗ـــــــ__‗ـــــــ__‗ــــــــــ‗__‗ــے
دٍل شکستـگے
بُـغــــض وَ خـامـوشـــــــ‗__‗ـــــے
چـیـزــے نیستــــْ
تـآریـ ـخ مَصـــرَفـمْــ ـ گذشتـــ ـہ اَستـــْـ !!
برایِ بارِ هزارم می خوانم :
آقای مسافر! قادرم شـــ ـــــما را با چهارده شاخه گل ســـ ـــرخ ،
یک جلد دیوانِ حافظ و به عـــــ ـــــددِ سالِ تولدتان ، بوسه
به ماندن دعـــــ ـــــوت كنم ؟ آیا قادرم
یادت هست ، خیالــــ ـــــت هست ، خاطراتت هست
فقط کمی جای تو خالیســـــ ــــــت ، نمی آیی؟
…
می آیی
عاشـــــ ــــــــ ــــق می کنی
محــــ ــــــ ـــــو میشوی
تا فراموشــــ ـــــت می کنم ، دوباره می آیی
تازه می کنی خاطـــــ ــــــراتت را
محــــ ـــو میشوی
. . . .
دلـــــ ـــــم که گرفته باشد
باصدای دستفروش دوره گرد هم گـــ ــــــ ــریه میکنم
چه رسد به مـــــ ـــــرور خاطرات باهم بودنمان
خیلی وقت است فراموش کرده ام
کدامیک را سخت تر می کِشم؟!
رنج... انتظار... یا...
نفــس را...؟
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
